cómplice

cómplice
cómplice (Del lat. complex, -ĭcis).
1. adj. Que manifiesta o siente solidaridad o camaradería.
Un gesto cómplice.
2. com. Der. Participante o asociado en crimen o culpa imputable a dos o más personas.
3. Der. Persona que, sin ser autora de un delito o una falta, coopera a su ejecución con actos anteriores o simultáneos.

Diccionario de la lengua española. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?
Sinónimos:

Mira otros diccionarios:

  • complice — [ kɔ̃plis ] adj. et n. • 1320; bas lat. complex, icis, « uni étroitement », de complecti → complexe 1 ♦ Qui participe à l infraction commise par un autre. Être complice d un vol, y avoir part (cf. Prêter la main à, être de mèche, avoir part à).… …   Encyclopédie Universelle

  • complice — COMPLÍCE, complici, ce, s.m. şi f. Persoană care participă în mod secundar la săvârşirea unei infracţiuni sau, p. ext., care înlesneşte, tolerează, ascunde săvârşirea unei fapte reprobabile. – Din fr. complice. Trimis de LauraGellner, 29.07.2004 …   Dicționar Român

  • Complice — Single by Miodio Released 2008 Format CD Recorded 2008 Genre Pop Rock …   Wikipedia

  • Cómplice — Cómplice, en Derecho penal, es una persona que es responsable penal de un delito o falta pero no por haber sido el autor directo del mismo, sino por haber cooperado a la ejecución del hecho con actos anteriores o simultáneos. La figura del… …   Wikipedia Español

  • cómplice — sustantivo masculino,f. 1. Persona que participa indirectamente en un delito cometido por otra persona: ser cómplice de robo, ser cómplice de un asesinato. 2. Persona que, junto con otras, comete un delito: El atracador y sus cómplices escaparon… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • cómplice — ‘Colaborador en un acto delictivo o en una acción, normalmente reprobable’. El complemento que expresa el hecho va introducido por de, en o, menos frecuentemente, con: «Le rogué que se hiciera cómplice de mi plan» (Jodorowsky Danza [Chile 2001]); …   Diccionario panhispánico de dudas

  • complice — COMPLICE. adj. des 2 genr. Qui a part au crime d un autre. Je ne suis point complice de ce crime là. On a arrêté plusieurs personnes que l on croit complices du même crime. [b]f♛/b] Il est aussi substantif. Il a accusé tous ses complices. On lui… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • complice — COMPLICE. adj. de tout genre. Celuy qui a part au crime d un autre. Je ne suis point complice de ce crime là. il a accusé tous ses complices. on luy a donné la question pour luy faire dire, declarer ses complices. avoir revelation de ses… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Complice — Com plice, n.; pl. {Complices}. [F., fr. L. complex, plicis, closely connected with one, confederate. See {Complicate}, and cf. {Accomplice}.] An accomplice. [Obs.] [1913 Webster] To quell the rebels and their complices. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • complice — / kɔmplitʃe/ s.m. e f. [dal lat. tardo complex plĭcis, propr. coinvolto ]. [chi prende parte con altri all esecuzione di un azione criminosa o riprovevole, con la prep. in o assol.] ▶◀ (fam.) compare, connivente, Ⓣ (giur.) correo. ↓ compagno.… …   Enciclopedia Italiana

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”