puta
1puta — putà sf. (2) K, Vlkv, Pgr, Šv, Slnt, Dov, (4) Kp, Lp 1. DP580, SD245, H, R, N plakamo, rūgstančio, kaitinamo skysčio paviršiuje susidaranti oro burbuliukų masė; tokia mase virtęs skystis: Apgrindo putà ant alaus J. Iš muilo putà J. Padariau… …
2puta — sustantivo femenino 1. Uso/registro: vulgar. Mujer que ejerce la prostitución: En ese bar sólo hay putas. casa* de putas. 2. Uso/registro: vulgar. Pragmática: peyorativo. Mujer que a los ojos de …
3puţă — PÚŢĂ, púţe, s.f. (Vulgar) 1. (În limbajul copiilor) Penis. 2. Mucos, ţângău. (macedorom. şi meglenorom. puţă, istrorom. puţę; < produs expresiv, aparţinător fam. piţ , care indică un obiect de dimensiuni reduse (cf. pipiric, piţigoi, pitic,… …
4pūta — pūtà sf. (2) BzF161 vėjo gūsis, šuoras: Ožinis vė[ja]s pū̃toms pareita Prk. Kaip pūtà parejo, pliumt apvertė, visa žuvė po velnių, viskas Kin. Jiems bedrąsaujant, vėjo pūtelė, į žėglius įguldama, laivelį apvožusi TP1881,22 …
5puta — (De or. inc.). f. prostituta. ☛ V. casa de putas, hijo de puta …
6Puta — Puta, römische Gottheit des Schneitelns der Bäume …
7PUTA — primum puella dicta, postmodum ad lascivientes deducta vox, Scaliger ad Catalecta Virgilii. Idem vero nomen Deae, quae putandis arboribus credebatur praeesse, Voss. de Idolol. l. 2. c. 60. Vide quoque suprâ Peta …
8pută — pútă s.f. (înv.) izvor. Trimis de blaurb, 12.10.2007. Sursa: DAR …
9puta — s. f. 1. [Tabuísmo] Mulher que se prostitui. = MERETRIZ, PROSTITUTA, RAMEIRA 2. [Tabuísmo, Depreciativo] Mulher que tem relações sexuais com muitos homens. ‣ Etimologia: origem controversa …
10puta — pȕta ž DEFINICIJA reg. drvena posuda (po tradiciji rad bačvara) ETIMOLOGIJA stvnjem. puttina …
