mantelete
61mantelet — mantelét s. n., pl. manteléte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic MANTELÉT s.n. (mil.) Adăpost uşor, făcut de obicei din lemn, folosit în apărarea sau la atacul locurilor întărite, al fortăreţelor etc. [var. manteletă s.f …
62puntual como clavos — expr. muy puntual. ❙ «...el Potro del Mantelete y la Niña Puñales aguardaban, puntuales como clavos.» Arturo Pérez Reverte, La piel del tambor …
63echarpe — sustantivo masculino pañoleta, mantón, toquilla, chal, manteleta. * * * Sinónimos: ■ chal, chalina, mantelete, pañoleta …
64manta — s. f. 1. Cobertor. 2. Cobrejão. 3. Coberta, colcha. 4. Gravata. 5. Lenço ou peça de malha para abafo da cabeça ou dos ombros da mulher. 6. Xale manta. 7. Vala para pôr bacelo. 8. Cada uma das camadas paralelas de terra que se vão cavando. 9. … …
65mantelão — s. m. Mantelete grande usado por monsenhores …
66manteleta — (De mantelete). f. Especie de esclavina grande, generalmente con puntas largas por delante, que usan las mujeres, a manera de chal, para abrigo o como adorno …