magnetofón

  • 101kasetofon — m IV, D. u, Ms. kasetofonnie; lm M. y «magnetofon do odtwarzania utworów nagranych na taśmę umieszczoną w kasecie» …

    Słownik języka polskiego

  • 102kasetowy — przym. od kaseta (zwykle w zn. 3) Film kasetowy. Magnetofon kasetowy …

    Słownik języka polskiego

  • 103magneto- — «pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający: magnetyczny, dotyczący magnesu, np. magnetodynamika, magnetofon» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 104magnetofonowy — przym. od magnetofon Taśma magnetofonowa. Zapis magnetofonowy …

    Słownik języka polskiego

  • 105mechaniczny — 1. «dotyczący mechaniki, działający, powstały na zasadzie praw mechaniki» Uszkodzenie mechaniczne. ∆ fiz. Energia mechaniczna «energia związana ze zmianami położenia ciała oraz z samym położeniem ciała względem innych ciał» ∆ Koń mechaniczny… …

    Słownik języka polskiego

  • 106muzyka — ż III, CMs. muzykayce 1. blm «dziedzina sztuki, której tworzywem artystycznym są dźwięki zorganizowane w kompozycyjną całość; utwory, melodie wykonywane na instrumentach lub przez głos ludzki; komponowanie, granie, śpiewanie» Muzyka poważna,… …

    Słownik języka polskiego

  • 107pogłosowy — «odnoszący się do pogłosu; wykorzystujący zjawisko pogłosu» Urządzenia pogłosowe. Aparatura pogłosowa. Magnetofon pogłosowy …

    Słownik języka polskiego

  • 108puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …

    Słownik języka polskiego

  • 109radiomagnetofon — m IV, D. u, Ms. radiomagnetofonnie; lm M. y «radio i magnetofon w jednej obudowie» Radiomagnetofon stereofoniczny, dwukasetowy …

    Słownik języka polskiego

  • 110stereo — ndm «stereofoniczny, stereofonicznie» Aparatura stereo. Magnetofon, gramofon stereo. Płyty stereo. Nagrania w wersji stereo …

    Słownik języka polskiego