rezón

Mira otros diccionarios:

• rezon — REZÓN, rezoane, s.n. (înv.) 1. Îndreptăţire, justificare, cauză, motiv, temei. 2. Raţiune, judecată dreaptă. ♢ expr. A pune (pe cineva) la rezon = a învăţa minte (pe cineva), a pune la respect; a constrânge să judece mai bine, să se poarte cum… …   Dicționar Român

• rezon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rezonnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pewność siebie, śmiałość, odwaga, swoboda : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć rezon. Nabrać rezonu. Tracić rezon. <fr.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Rezon — Rezon, so v.w. Reson …   Pierer's Universal-Lexikon

• REZON — fil. Eliodae, profligatô a Davide Adad. ezeris exercitu. a domino suo fugiens, congregatis hominibus se turmae principem effecit, cum quibus Damascum profectus, regnum ibi sibi posterisque constituit, 1. Regum c. 11. v. 23. quod postea Salomoni,… …   Hofmann J. Lexicon universale

• rèzōn — m 〈G rezóna〉 1. {{001f}}stav, razlog na kojem se zasnivaju čiji postupci i držanje 2. {{001f}}razboritost, uviđanje ⃞ {{001f}}ima (nema) ∼a pametno je (nije pametno), korisno je (nije korisno) ✧ {{001f}}fr …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

• rezon — rèzōn m <G rezóna> DEFINICIJA 1. stav, razlog na kojem se zasnivaju čiji postupci i držanje 2. razboritost, uviđanje FRAZEOLOGIJA ima (nema) rezona pametno je (nije pametno), korisno je (nije korisno) ETIMOLOGIJA fr. raison …   Hrvatski jezični portal

• rezón — sustantivo masculino 1. Área: marina Ancla pequeña de cuatro puntas, utilizada por las embarcaciones menores …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

• rezón — ► sustantivo masculino NÁUTICA Ancla pequeña, de cuatro uñas y sin cepo, usada en embarcaciones menores. * * * rezón (de «rizón») m. *Ancla pequeña de cuatro uñas y sin cepo, que se emplea para embarcaciones menores. * * * rezón. (De rizón). m.… …   Enciclopedia Universal

• rezon — m IV, D. u, Ms. rezonnie, blm «pewność siebie, swoboda; śmiałość, rezolutność» Mieć, stracić rezon. Nabrać rezonu. Nie tracić rezonu. ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

• rezón — a m (ọ̑) knjiž. smisel, upravičenost, razlog: to pripovedništvo je našlo svoj rezon v iskanju nove moralne podobe človeka; prim. raison d être …   Slovar slovenskega knjižnega jezika